بررسی اثر تمرینهای کانسنتریک عضلات اندام تحتانی بر تنظیم آنتی‌سیپتوری پوسچر بیماران مبتلا به همی‌پارزی مزمن بعد از سکته مغزی

سابقه و هدف: شایع تر ین عامل ناتوانی بعد از سکته مغزی همی‌پارزی است. نقش تمرین ها ی کانسنتریک در بهبود تنظیم آنتی‌سیپتوری پاسچر این بیماران با توجه به اختلاف نظرهای موجود در مورد اثرات این تمرین ها در ضایعا ت نورون حرکتی فوقانی مشخص نگردیده است. مطالعه به منظور تعیین اختلال ات پاسخ ها ی فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر و تأثیر تمرین ها ی کانسنتریک عضلات اندام تحتانی مبتلا در درمان این اختلال ات در بیماران همی‌پارزی آسایشگاه سالمندان کهریزک تهران در سال 1382 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی 34 بیمار همی‌پارزی ثانویه به سکته مغزی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیمارانی انتخاب شدند که حداقل 12 ماه از شروع سکته مغزی آنها گذشته باشد. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. قدرت (کیلوگرم) ایزومتریک هفت گروه عضلانی با دینامومتر اندازه‌گیری شد. پاسخ ه ا ی فیدفوروارد با استفاده از آزمون رتبه‌ای FRT ( Functional Reach Test ) قبل و بعد از 12 جلسه درمان ارزیابی گردید. ارزیابی توسط دو آزمونگر که از دو گروه مطالعه اطلاعی نداشتند انجام گردید. گروه مورد علاوه بر تمرین ها ی تعادلی و عملکردی، تمرین ها ی تقویتی را دریافت کرد. به گروه کنترل فقط تمری ن ها ی تعادلی و عملکردی داده شد. از آزمو ن های t مستقل، t زوج، من و یتنی و ویلکاکسون برای مقایسه نتایج قبل و بعد از درمان استفاده شد. نتایج:‌ میانگین سنی بیماران گروه مورد 1/7 ± 3/49 سال و گروه کنترل 3 ± 52/55 سال بود. تنظیم آنتی‌سیپتوری پاسچر در وضعیت موازی پاها فقط در گروه مورد از 2/0 ± 29/1 به 17/0 ± 9/2 ارتقا یافت (0001/0 p< ). در همین وضعیت و در مقایسه نتایج بعد از درمان بین دو گروه ، میانگین تنظیم آنتی‌سیپتوری پاسچر در گروه مورد 17/0 ± 9/2 نسبت به کنترل 18/0 ± 18/1 بیشتر بود (0001/0 p< ). نسبت بهبودی میانگین FRT در گروه مورد 21/0 ± 59/1 نسبت به گروه کنترل 08/0 ± 12/0 ارتقا یافت (0001/0 p< ). قدرت همه گروه‌های عضلانی با نتایج FRT در وضعیت تاندم (726/0-483/0 = r ) و موازی پاها (645/0-401/0 = r ) همبستگی داشت. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه از مؤثر بودن تمرین ها ی تقویتی عضلات اندام تحتانی مبتلا در بهبود پاسخ ها ی فیدفوروارد مکانیسم کنترل پاسچر برای تنظیم آنتی‌سیپتوری پاسچر در مرحله مزمن توانبخشی بعد از سکته مغزی حمایت می ‌ کنند. همچنین نتایج از اندازه‌گیری قدرت عضلات اندام تحتانی مبتلا برای ارزیابی کنترل آنتی‌سیپتوری پاسچر حمایت می ‌ کنند.